Właściwie każdy, podejmuje główną
II filar, który tak jak I jest obowiązkowy, oparty jest na działaniu Otwartych Funduszy Emerytalnych (OFE), które zarządzane są przez Powszechne Towarzystwa Emerytalne (PTE). Każdy, kto podejmuje pierwszą pracę i jest urodzony po 31 grudnia 1968 roku, musi zawrzeć umowę z jednym z OFE. Jeśli nie zrobi tego w wyznaczonym terminie, to ZUS przydzieli takiej osobie fundusz losowo. Zasadniczą różnicą między I a II filarem jest to, że składka, która trafia na OFE jest inwestowana na rynku finansowym oraz to, że suma zgromadzona w OFE podlega dziedziczeniu (co oznacza, że po śmierci członka funduszu środki zebrane na koncie w OFE wypłacane są jego najbliższej rodzinie). Kapitał powstały ze składek odprowadzanych do OFE jest gromadzony na indywidualnym koncie. Tak powstały kapitał inwestowany jest na różne sposoby np. obligacje, akcje, fundusze inwestycyjne etc., z założeniem, że inwestować można tylko w bezpieczne papiery wartościowe (nad czym czuwa Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych). Takie inwestycje podlegają szeregowi ograniczeń, które mają za zadanie zapewnić bezpieczeństwo lokowanemu kapitałowi. Dzięki inwestowaniu pieniędzy w ramach II filaru można liczyć na pomnażanie gromadzonego kapitału. Wysokość przyszłej emerytury wypłacanej z II filaru zależeć będzie od wysokości i ilości składek, które wpływają na konto uczestnika funduszu oraz od efektywności inwestycji podejmowanych przez fundusz emerytalny.
Przeciągu dwóch pierwszych
Decyzja o przynależności do danego OFE nie jest ostateczna. W ciągu dwóch pierwszych lat naszej przynależności do funduszu możemy go zmienić na inny za opłatą, natomiast po upływie 2 lat można nieodpłatnie przenieść środki zgromadzone do tego czasu do innego OFE. Wypłaty emerytur z OFE będą dokonywane przez specjalnie utworzone zakłady ubezpieczeń emerytalnych. Istnieje szereg gwarancji wypłat emerytur z II filaru (m.in. Fundusz Gwarancyjny, na który przekazują środki wszystkie działające OFE), a ostatecznym gwarantem jest Skarb Państwa.